11 Νοε 2014

Ορεινό Σανατόριο στο Πήλιο

Μια πολύ ωραία και γραφική πορεία μέσα στο δάσος με κατάληξη σε εγκαταλειμμένο χώρο με μεγάλη ιστορία. Η διαδρομή μας θα αρχίσει από τα Χάνια Πηλίου, κατευθυνόμαστε προς το μέρος που βρίσκεται το καταφύγιο "του Πανός", σε πορεία μέσα στο δάσος από οξυές. Ο δρόμος ξεκινά από από το καταφύγιο.
Σανατόριο Πηλίου, ότι απέμεινε
Η διαδρομή είναι πολύ εύκολη σε άνετο μονοπάτι - παλιό δασικό δρόμο. Η πορεία είναι περίπου 30 λεπτά, ανάλογα και το βηματισμό και βατή ακόμα και για μικρά παιδιά.
Κλιμακοστάσιο με πέτρινα σκαλοπάτια
Το φυσικό περιβάλλον είναι πανέμορφο όλες τις εποχές του χρόνου με πλούσια βλάστηση από πεύκα, πλατάνια, οπωροφόρα, οξυές, καστανιές και πολλά τρεχούμενα νερά.
Η βλάστηση εισχωρεί στα έργα των ανθρώπων
Φτάνοντας στο χώρο βλέπουμε τα ερείπια και τα κτήρια που δεν θυμίζουν σε τίποτα τις δόξες του παρελθόντος. Όλα ξεκίνησαν το 1909 όταν ο Γεώργιος Καραμάνης, από το κοντινό χωριό Δράκεια, αποφάσισε να φτιάξει στην περιοχή ένα Σανατόριο, θεωρώντας ότι το κλίμα θα ευνοήσει την αποθεραπεία των φυματικών. 
Άλλη άποψη
Αυτό που πρόσφερε δεν ήταν μόνο ιατρικές υπηρεσίες αλλά και καλή ποιότητα ζωής, όντας για την εποχή του πολύ μπροστά. Ο Βόλος τότε δεν είχε ρεύμα αλλά εκεί είχε εγκατασταθεί γεννήτρια όχι μόνο για για τη λειτουργία των ιατρικών υποδομών αλλά και σε όλα τα δωμάτια των ασθενών υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα, κεντρική θέρμανση και τρεχούμενο νερό και τηλεφωνικό κέντρο. Υπήρχαν Φαρμακείο, Μικροβιολογικό, Ακτινολογικό και Βιοχημικό εργαστήριο, κλίβανος αποστείρωσης και αποτέφρωσης, όργανο υποβοήθησης αναπνοής, από τα πρώτα στη χώρα, που τον έφερε ο ίδιος ο γιατρός από την Ελβετία.
Απο το προγραμμα sanatorio
Το επίπεδο των παρεχομένων υπηρεσιών ήταν υψηλό, περιελάμβανε πλούσιο φαγητό πέντε φορές την ημέρα, άσκηση με σουηδική γυμναστική, χώρους για ηλιοθεραπεία, αεροθεραπεία, βιβλιοθήκη, αναγνωστήριο, ψυχαγωγία στο χώρο παραστάσεων και δεξιώσεων.
Αυτή η αίγλη του χώρου διαδόθηκε και σύντομα έγινε σημείο συνάντησης ανθρώπων του πνεύματος, των γραμμάτων και των τεχνών, λογοτεχνών, πολιτικών και γενικότερα της κοινωνικής ελίτ της χώρας εκέινο τον καιρό. Από εκεί κατά καιρούς πέρασαν ο Σικελιανός ο Βάρναλης, ο Παλαμάς, ο Δελμούζος, ο Τριανταφυλλίδης, ο Σεφέρης. 
πέτρα και ξύλο
Εκεί ο Σικελιανός γνώρισε την Άννα, μετέπειτα σύζυγό του, που τότε ήταν παντρεμένη με το γιατρό Καραμάνη. 

Ετοιμόρροπα και επικίνδυνα 
Ο Καραμήνης ήταν γιατρός με όραμα. Από τους πρωτοπόρους Φυματιολόγους - Πνευμονολόγους της χώρας. Εκείνες τις εποχές το να ασχοληθεί κάποιος με τη φυματίωση ήταν μεγάλη απόφαση. Η φθίση ή χτικιό ήταν στίγμα μεγαλύτερο από ότι το AIDS στις μέρες μας. Η προκατάληψη ήταν μεγάλη και ο φόβος της εξάπλωσης της ασθένειας στα γύρω χωριά, έκανε τους ντόπιους εχθρικούς πολλές φορές. Πολλοί, ακόμα και συνάδελφοί του, απέφευγαν και να τον πλησιάσουν. Ο γιατρός ό,τι κέρδιζε το επένδυε πάλι στο σανατόριό του, αποκαλείτο "ο ήρωας της αγάπης". Ο ίδιος αρκείτο σε ένα πιάτο φαγητό και ένα τριμμένο ρούχο. Επισκεπτόταν την Ελβετία και ενημερωνόταν για νεότερα στην επιστήμη του. 
Αν είσαι από κάτω σου έρχεται "ο ουρανός σφοντύλι" αν είσαι πάνω θα προσγειωθείς απότομα ένα επίπεδο πιο κάτω

Η ομορφιά της πατίνας του χρόνου

Σήμερα ή μάλλον πριν τρία χρόνια, χρησιμοποιείται ως ποιμνιοστάσιο και είναι γεμάτο βρωμιές. Τώρα ίσως να μην τολμάς να πλησιάσεις και να μπεις στο εσωτερικό από το φόβο κατάρρευσης. Μέσα είναι ορατά τα ίχνη από paintball αλλά και κάποιο Project Sanatorio που έγινε κάποτε. 
Δωμάτιο του σανατορίου σε κατάρρευση

Μόνο τα πλακάκια στέκουν ακόμη στη θέση τους...

Από το παρεκκλήσιο: Αναμεσα στις αγιογραφίες εικονίζεται ο ιατρός Καραμάνης και συνεργάτης του

Οι φορητές εικόνες έχουν απομακρυνθεί
Λέγεται ότι ο γιατρός ενώ δεν ήταν κοντά στην εκκλησία, τα τελευταία χρόνια της ζωής του άλλαξε πορεία. Έφτιαξε παρεκκλήσιο στο σανατόριο και τις Κυριακές, άκουγαν τη λειτουργία από το ραδιόφωνο καθώς δεν ήταν εύκολο να έρθει ιερέας. Η εκκλησία ήταν μάλλον αφιερωμένη, όχι τυχαία, στη Ζωοδόχο Πηγή.
Οι θάλαμοι οι βεράντες και τα εργαστήρια έγιναν στάνη
Στο χώρο φτιάχτηκε και λειτούργησε επίσης παιδικό σανατόριο, εκ των υστέρων έμαθα ότι είναι χτισμένο και το σπίτι του γιατρού ενώ σε κοντινή απόσταση υπάρχει κοιμητήριο στο οποίο αναπαύεται και ο ιδρυτής του.
Καθε τέλος είναι μια αρχή...
Το Σανατόριο λειτούργησε μέχρι το 1963. Στη συνέχεια πέρασε στα χέρια πιστωτών του και σήμερα ο νέος ιδιοκτήτης πιθανόν αναμένει την επένδυση. Ίσως να καταλήξει χώρος ενδιαίτησης και εστίασης, ποιος ξέρει, το μέλλον θα δείξει.   
Σε λίγο και αυτά θα υπάρχουν μόνο στις φωτογραφίες
Σε λίγο, τα κάποτε όμορφα κτίσματα που έχουν αφεθεί στη φθορά του χρόνου, δεν θα υπάρχουν. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου